⒈ 高年。
⒉ 經(jīng)年;終年。
⒈ 高年。
引《逸周書·謚法》:“彌年壽考曰胡?!?/span>
⒉ 經(jīng)年;終年。
引《后漢書·李固傳》:“永和 中, 荊州 盜賊起,彌年不定,乃以 固 為 荊州 刺史?!?br />唐 韋應(yīng)物 《七夕》詩(shī):“豈意靈仙偶,相望亦彌年?!?br />明 歸有光 《與吳三泉書》:“彌年沉疴,無(wú)一日強(qiáng)健?!?/span>
⒈ 經(jīng)年。
引《晉書·卷五四·陸云傳·制曰》:「桂生幽壑,終保彌年之丹。」