詞語(yǔ)解釋

民窮財(cái)盡[ mín qióng cái jìn ]

⒈  民眾窮困潦倒，財(cái)源耗竭殆盡。

例人家商戰(zhàn)勝我們，在他手里過(guò)日子，要是不想個(gè)法兒抵制抵制，將來(lái)民窮財(cái)盡，還有興旺的時(shí)候嗎？——《文明小史》

英the means of the people have been used up; bring the nation and its people to the brink of bankrupcy;

引證解釋

⒈  謂人民財(cái)力枯竭，窮困不堪。

引《京本通俗小說(shuō)·拗相公》：“況且民窮財(cái)盡，百姓饔餐不飽，沒(méi)閒錢(qián)去養(yǎng)馬騾?！?br />《水滸傳》第九一回：“又值水旱頻仍，民窮財(cái)盡，人心思亂?！?br />清 孔尚任 《桃花扇·逃難》：“你是奸臣 馬士英，弄的民窮財(cái)盡。”
清 顧炎武 《答徐甥公肅書(shū)》：“以今所覩國(guó)維人表，視昔十不得二三，而民窮財(cái)盡，又倍蓰而無(wú)算矣?！?/span>

國(guó)語(yǔ)辭典

民窮財(cái)盡[ mín qióng cái jìn ]

⒈  形容人民生活困苦。清·顧炎武〈答徐甥公肅書(shū)〉：「以今所睹國(guó)維人表，視昔十不得二三，而民窮財(cái)盡，又倍蓰而無(wú)算矣。」也作「民窮財(cái)匱」。

引《文明小史·第三一回》：「在他手里過(guò)日子，要是不想個(gè)法兒抵制抵制，將來(lái)民窮財(cái)盡，還有興旺的時(shí)候嗎？」

近國(guó)困民難

反國(guó)富民安 物阜民豐

詞語(yǔ)組詞

---

• 民字組詞
• 窮字組詞
• 財(cái)字組詞
• 盡字組詞

猜您喜歡

• qióng gāi窮該
• kū qióng哭窮
• qióng lí窮嫠
• qióng qióng窮窮
• zé mín澤民
• rén mín qún zhòng人民群眾
• cái fá財(cái)閥
• rén cái liǎng shī人財(cái)兩失
• guó lì mín fú國(guó)利民福
• cāng mín蒼民
• jiān mín奸民
• qióng dào窮道
• mín gē民歌
• qióng dá窮達(dá)
• sī cái私財(cái)
• qìng jìn罄盡
• mín fèn民憤
• qǐ jìn起盡
• qióng xiàng窮巷
• jīng pí lì jìn精疲力盡
• rén mín fǎ yuàn人民法院
• qióng zhì窮雉
• cái zhèng bǔ tiē財(cái)政補(bǔ)貼
• wú jì mín無(wú)繼民
• mín yǐn民隱
• jìn ài盡愛(ài)
• wú qióng鼯窮
• shū bù jìn yán書(shū)不盡言
• mín bāo wù yǔ民胞物與
• bèi jìn備盡