詞語解釋

童騃[ tóng ái ]

⒈  由于年紀(jì)小而無知。

英young and ignorant;

引證解釋

⒈  年幼無知。

引唐 韓愈 《謝自然》詩：“童騃無所識，但聞有神仙?！?br />唐 白居易 《觀兒戲》詩：“童騃饒戲樂，老大多憂悲。”
清 趙翼 《子才過訪草堂》詩：“求榮求利耶，為此童騃樂?！?/span>

⒉  泛指愚昧。

引《資治通鑒·后周太祖廣順二年》：“契丹 主童騃，專事宴游，無遠(yuǎn)志，非前人之比?！?br />《續(xù)資治通鑒·宋徽宗宣和四年》：“攸（蔡攸 ）童騃不習(xí)事，謂功業(yè)可唾手致。”
清 吳樾 《意見書》：“戴湉 童騃，海內(nèi)所知?！?/span>

詞語組詞

---

• 童字組詞
• 騃字組詞

猜您喜歡

• yōng ái庸騃
• tóng nǚ童女
• xiǎn ái zǐ顯騃子
• èr tóng yī mǎ二童一馬
• ér tóng zhú mǎ兒童竹馬
• mén tóng門童
• pǔ ái樸騃
• ér tóng兒童
• chī ér ái nǚ癡兒騃女
• tóng yán童顏
• wán tóng頑童
• shān tóng山童
• tóng guān童觀
• yāo tóng妖童
• hǎi tóng海童
• tóng ér童兒
• jīng tóng經(jīng)童
• ér tóng piàn兒童片
• tóng zhì童稚
• tóng biàn童便
• gàng sì戇騃
• tóng lì童隸
• xiāng tóng香童
• rú tóng儒童
• ér tóng quán yì兒童權(quán)益
• tóng xīng童星
• fǎn lǎo huán tóng返老還童
• tóng zǐ jī童子雞
• fán huá tóng繁華童
• qí tóng耆童