詞語解釋

吹臺(tái)[ chuī tái ]

⒈  事情或交情破裂；垮臺(tái)。

英break off;

引證解釋

⒈  猶告吹；垮臺(tái)。

引《人民日?qǐng)?bào)》1969.7.22：“革新的四道關(guān)……其中一道關(guān)過不去，就吹臺(tái)了?！?/span>

⒉  古跡名。在今 河南 開封市 東南 禹王臺(tái) 公園內(nèi)。相傳為 春秋 時(shí) 師曠 吹樂之臺(tái)。 漢 梁孝王 增筑曰 明臺(tái)。因 梁孝王 常案歌吹于此，故亦稱 吹臺(tái)。又稱 繁臺(tái)。參閱 北魏 酈道元 《水經(jīng)注·渠水》。

引三國 魏 阮籍 《詠懷》詩之六十：“駕言發(fā) 魏 都，南向望 吹臺(tái)。簫管有遺音， 梁王 安在哉！”
唐 杜甫 《遣懷》詩：“氣酣登 吹臺(tái)，懷古視平蕪?！?br />明 張煌言 《祭延平王文》：“吹臺(tái) 寂寞，疑塚凄涼?！?br />清 錢泳 《履園叢話·古跡·吹臺(tái)》：“吹臺(tái)，漢 梁孝王 筑，在 開封城 東南二里許，即 師曠 繁臺(tái)?！?/span>

國語辭典

吹臺(tái)[ chuī tái ]

⒈  相傳春秋時(shí)師曠吹樂之臺(tái)。在今河南省開封縣東南。

⒉  事情因遇困難而中止。

例如：「那件事因反對(duì)聲浪太多而吹臺(tái)了?！?/span>

詞語組詞

---

• 吹字組詞
• 臺(tái)字組詞

猜您喜歡

• chuī xiāo kè吹簫客
• gē tái歌臺(tái)
• chéng gēng chuī jī懲羹吹韲
• wǔ tái shēng yá舞臺(tái)生涯
• què tái雀臺(tái)
• tiān wén tái天文臺(tái)
• yáng tái陽臺(tái)
• guǎng bō diàn tái廣播電臺(tái)
• yuàn tái院臺(tái)
• míng tái明臺(tái)
• shān chuī山吹
• chuī yún zhēng吹云箏
• tái fēng臺(tái)風(fēng)
• qī bǎo lóu tái七寶樓臺(tái)
• chuī shǒu吹手
• xuán tái璇臺(tái)
• gāo tái hòu xiè高臺(tái)厚榭
• dūn tái墩臺(tái)
• èr tái二臺(tái)
• huò lín tái獲麟臺(tái)
• xiàng rú tái相如臺(tái)
• gàng tái杠臺(tái)
• chuī dù yú吹肚魚
• jīn hǔ tái金虎臺(tái)
• sān tái三臺(tái)
• yáng tái nǚ陽臺(tái)女
• tái shěng臺(tái)省
• dēng tái登臺(tái)
• jìn shuǐ lóu tái近水樓臺(tái)
• chuī dà qì吹大氣